Kalbimden ağlıyorum bugün,o kadar doluyum ki çığlık atsam sanki boşa gidecek.Duvara çarpıp içime geri girecek ve ben yine sağır sessizliğime döneceğim.Üşüyorum anne.Üşüyorum.Ellerim buz gibi,titriyorum.Ömründe kaç kişiyi böylesine sevebilirdi ki bir insan ? Kaç vücut,kaç ten,kaç seviyorum tüketilebilirdi ? Bağlı değil bağımlıydım ve onu içmediğim zaman bayılıyordum.Çünkü seviyordum.Seviyorum kelimesine binbir anlam yükleyerek,her anlamda öperek ve dokunarak çoğalıyordum.Fışkırıyordum.Sağımdan,solumdan acı fışkırıyordu.Damla damla akıyordu içimden yalnızlığın rolü.Pare pare dökülüyordu rengin en asili,renklerin yücesi.Kadehimde yarım bir sen.Hep olduğun gibi.
Yer ile göğü tamlarım bizi tamlayamam değil mi ?
İşi gücü bırakıp kitaplarıma sarılıyorum ve soluyorum.Tıpkı bir çiçek gibi.Yalnızlığı yudumluyorum.Demlenmiş.En tavşan kanı olandan böyle.Has bir yalnızlık.Dudak payımda sur/etin.
Benimle savaşma,seviş.Sevginle öp,şefkatinle dokun,saygınla yücelt.Anlıyor musun?
Ağrılarıma merhem olacaksan gel,tekme değil.
Ağıtlarıma melodi olacaksan gel.
Ha ölüyorsun ha özlüyorsun.İki harfin davası olmaz bilirsin.
Ölüyorum diyorsam gel,özlüyorum diyorsam yine gel.
Sen en iyisi ne yap sevgilim biliyor musun,gel.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder