Sıra sıra cümlelerini bir bir dar ağacına asmanın verdiği keyfi,hiçbir duygu yüklü gözyaşı boşalmasına değişmem inan.
Seni içimde öylesine eziyorum ki,öylesine üzerine basıyor ve çeşit çeşit dağlamaya çalışıyorum ki inan kapıldığım tutkulu ateşe odun atmaktan farksız kalıyor bu eylem.
Yok etmeye çalıştıkça seni ruhuma yeni filizlerin ekleniyor sanki.
Sanki seni yok etmeye çalışmak bir sen daha eklemek içime.
Seni yok etmeye çalışmak bir yalan daha söylemek kalbime.
Ve bugün bir yalan daha söyledim.Bir küçük yalanla ateşime bir odun daha ekledim.
Sustukça,adını söylemek daha bir kutsallaşıyor sanki.
Sanki seni yok etmeye çalışmak,yeniden doğmak aşk küllerinin arasından.
Seni yok etmeye çalışmak bir kez daha sıyrılmak doğrulardan.
Ve bugün bir kez daha sıyrıldım doğrulardan.
Ve bugün bir kez daha özlem tohumlarının içimde filizlenip meyve verişinin hızına tanık oldum.
Seni her gün katlanarak özlemenin doğruluğundan sıyrılmaya çalıştığım için kızdım kendime.
Kızdım sevgilim.
Seni sevmenin asilliğine karşı koymanın aptallığına kızdım..
