29 Kasım 2015 Pazar

ARŞIN NİHANI

Alfabe hazinem,adının baş harfinden son harfine kadar.
Uyağım,gözlerindeki mavinin her zerresinden koparılmış.

Yığılmış ''keşke''lerim,sinmiş kağıdıma boylu boyunca
Çapraz bir korku dolanmış parmak uçlarımdan saçlarıma.

Gözlerin olmuş emsalsiz arşın nihanı
Bilmem hangi anahtar olup ardına ulaşmalı ..

Kaç asır,kaç tutulma geçirdi insanoğlu yeryüzünde
Görmedi senin gibisini,güneşten bir parça sıvalı yüzünde.

Geceyi boğar,gündüzü katleder eksikliğin
Saniyeler dahi bitap düşer,budur cezası sensizliğin.

Sarılmış en hisli şiirlerin dörtlükleri boynuna
Ellerini tutmak bir parça ibadettir Tanrı'ya..

Mavine çarptığım her dakika bağışlanıyorum günahlarımdan
Arzularım şelale olmuş,gözlerinin kıyısı düşmüyor yakamdan.

Bir isyan çığlığı kopuyor,benden santimetre uzaklaşınca
İçimin coğrafyası kini sırtlıyor ve tutuşuyor kavgaya.

Sen ki göğümü kırbacıyla kana bulayan
Kabul buyur,bu beyitler sana ''keşke''li kadından.



2 yorum:

  1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  2. kırıldı kalemim yazmaz oldu ellerim
    tükendi bitti kelimelerim
    harflerim satırlarımla kıyasıya savaşta
    bu nasıl bir kırımdır sanırsın ölmek için kıyasıya bir yarışta
    cümlelerim bir bir isyanda bu nasıl bir baş kaldırış dır
    sayfalarım sa, yanıp kül olmakta rüzgara bırakmış kendini savrulup gitmekte
    şimdi gel gör kitabımın halini içi bomboş kalmış.
    kimi yeri yanmış kimi yeri parçalanmış kanat çırpmakta batan güneşe yetişme gayretinde yaralarına aldırmadan.

    YanıtlaSil