Yüzünü her tavaf edişimde aklımdan zilyon tane şiir geçtiğini.
Ah bi bilsen,
Bir kere de olsa kavradığım belinden hala parmaklarımın sökülemeyişini..
Ah bi bilsen,
Gözlerini değdirdiğin her zerremin bedenimi terk etmek isteyişini..
Yağmur da başladı.
Şimdi senin üzerinde anason kokulu bir gömlek,
Bağrında sessizliğe gömülmüş bir çocuk üzüntüsü.
Benim elimde,
Çehrene şiir dökmek için kelimeleri fışkırtan kalemim,
Fonda Sezen'im..
Durup durup gülüşüne saplandığım dakikaların birinde daha beraberiz.
Gülüşünü silerken yüzünden sen,dudak kıvrımlarından akan son gülücük damlalarından öpmek isterim.
Yenilemek istercesine delice.
Seni bin bir şiirle taçlandırmak geçiyor gecenin içinden.
Geceyse benim içimden.
Hadi gel,dökülsün dilimden söyleyemediklerim.
Sen cesaretim ol,zaten uçurum aşağısı olur benim evim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder