Hüzünle,çaresizlikle dört bir yandan sarılmış bir kağıt parçası hayat,koskocaman kütüphanede.
Çek çıkar bakalım,bul iliştirildiği yerden,sonra döktür içindeki pisliği,hazin sonları..
Yıka.
Bul gerçeğe giden yolları.
Sıkıştırılmış hüzün patlamaları yaşamadan,kayıtsız şartsız sevmeye çalış,ebediyen,inatla,sabırla ...
Alışmaya çalış,alttan al,yeri gelsin görmezlikten gel.Aksın gecenin o koyu karanlığı kağıttan,dökülsün eteğindeki tüm taşlar hayatın,kalmasın ağırlığı.
Gücü bul ! İçinde o ! Keşfet.Derin yanılsamalara kapılmadan,geminin kaptanı ol,unutma dümen sende ! Nereye çevirirsen kafanı,orada hayat.Özgür,uçsuz,bucaksız...Deniz gibi mavi,duru,akışkan...
Maviliğine sermelisin huzurunu,duruluğuna ulaştırmalısın içinde biriken pis sıkıntıları,akışkanlığına uymalısın denizin,oluruna bırakıp düzenbazlığı,sahtekarlığı,yalancılığı ayrıştırmalısın ufkunun sonsuz düzeninden.
Gereksiz insanları ayıklamalısın beyninden,kalbinden.
Zamansızca,aniden ölsün istemiyorsan kalbinde amansızca dirilecek olanlar,gömmeyeceksin de ! Onlar soyut diyeceksin.
Yok sayacaksın seni yok sayanları,varsayacaksın olmasa da ömründe olabilecek mutlulukları ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder