Saatlerden umudu kır(ı)k geçe..
Benim adım hiç.
Üzerimde tonlarca geminin ağırlığı.Ve taşıyorum,dizlerimde olağanca bi acı..
Avuçlarımdan başlayıp tırnaklarıma kadar yürüyen bir kilidin esnasında aralanıyor gözlerim.
Gözlerin aşıp geliyor,en kuytularıma sinmiş reddi.
Siyah bir bulut kaplıyor odamın duvarlarını kendimi yatağa bırakıyorum.
Bugün daha fazla müzik yok çocuk.
Göz kapaklarım kapanıyor usulca..Bir düş seli boşalıyor üzerime.
Yıkıntılar arasında boğulup gitmekten korkuyorum çocuk.
Yakından bir korna sesi geliyor ve ben sövüyorum ! Evet.
Bugün daha fazla ses yok çocuk..
Kesip akıtıyorum içimdeki tüm hayal kırıklığını.O acıtan umuda,o acıtan başka seslere sövüyorum !
Gözlerinden çıkıp da yola,bir hiçe varmanın burukluğu kapladı yüreğimi.
Bu viran oluş sarsarken zihnimi,güneşli günler yakın diyorum çocuk.
Bugün kahven utanç duyuyor benden.Övüşlerim yarım kalıyor ve ben parmaklarımdan akıtamadığım meşk sözlerine sövüyorum ! Evet.
Ömrüm hep yarım kalmış,yok olmuş,acı çekmiş duyguların girdabındayken seni kendime çekmem büyük haksızlıktı.Affet.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder