Tılsımı harelenmiş huzurun,her zerresinde,
Ben ömrümde böyle güzel göz görmedim.
Kahvesinden bir damla düşse yere
Okyanusya kıskanır,kururdu yerinde.
Derinlerde ölmüş aşkları diriltirdi bakışları.
Göz göze gelmen,toplasan dakika etmez,zamansa savrulur zihninde.
Bir büyüsü var ki hayalinin,gerçek,gerçek değildir artık.Gerçeği paramparça eder düşü...
Susmalı,sesinin bin bir tonunu saklamalı içinde.Bu cihan,bu insanlık,bu havayla ziyan olmamalı.
Bir ben duymalıyım,vererek hakkını duymanın ..
Kulaklara şenliği getirir sözcükleri ağzında yuvarlayışı,
Suskunluğu cenaze evi,yuğ töreni..
Aşktan bir gömü,öylesine sinmiş ki parmaklarından saçlarına,ben ömrümde böyle güzel acı görmedim.
Kainatın her cansızına yetecek kadar canı,göğü bir kez daha maviye boyayacak kadar huzuru biriktirmiş yüreğinde.
Dudaklarının kenarından sızışlarına tanık olmasam bu kadar emin olmazdım heralde.
Yeryüzünün tüm seslerini susturacak bir çığlık atsa birileri,ancak ve ancak nefes alışının tınısına denk olurdu..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder