Tırnaklarım avuçlarımı delerken kendime geliyorum,ayılıyorum.Gece ayazı mı sarhoş etti,yokluğunun donu mu ? Ah bir bilsem.Seni getirir koyar sokağımın başına,gecelere dar ederdim dünyayı.Ama olmuyor.OLMUYOR.Yine sıkı sıkı kapadığın gözlerine,ciğerlerinden adeta fışkıran titremeye engel olamıyorsun.Caddeler,evler,yol üzerinde hayatımı resmeden darmadağınık çakıl taşları,karşımda dans ediyor.Bugün büyük orkestra kuruldu benim için.Gecenin ışıkları yavaş yavaş sönüyor.Üzerimde feci bir ağırlık.Doğrulsam dünya başıma yıkılacak,eğilsem yok olup gideceğim.Tam da bu anları yaşarken yağmur yavaş yavaş çiselemeye başlıyor.Ne denli yavaş olduğunu pek kestiremiyorum başta,beynimin kıvrımları arkamdan iş çeviriyor sanki.Durmadan arkamı kolluyorum.Bıçaklara yeni bir bıçak eklenmiş mi diye.
Çok geçmeden yağmur biraz daha hızlanıyor.Yere düşen her damla gözlerimin içini fethediyor.Adımlarım seyrekleşirken başımı göğe kaldırıp,surlarını yıkmak ve varsa başka bir yaşama kendimi odaklamak istiyorum.OLMUYOR.Elinden geleni yapmak yetmiyor ya hani o anlara geliyoruz işte.Aslında var olan hayatın bin bir güzelliğini sana beyaza düşen siyah gibi tiksindiren tek şey,zincirlerini kıramamak.Herkesin içine hapsettiği,tutsak ettiği biri vardır.Onu salamadığımızdan bu hale geliyoruz.BİZLER KALBİMİZİ HAPİSHANEYE ÇEVİRDİĞİMİZ MÜDDETÇE , BEYNİMİZ TIMARHANE OLMAYA DEVAM EDECEK.
Tırnaklarım şimdi de saçlarıma dolandı.Kafamın içindeki koğuşta isyan var.Bastıramıyorum.OLMUYOR.Devreye olay yeri müdahale giriyor,suları üzerine fışkırtıyor,gözyaşlarım.Dışarının yağmuru bu kez içime yağıyor,sıvı acılar.Yüzsüzleşebilseydim keşke,yüzleşmekten kaytarmak için.Dizlerim kanıyor ama sebebi yok.Parmak uçlarımdan sızan telaştan vücudum endişe duyuyor.O kadar kasılıyorum ki sanki gece bitmeyecek.Olabildiğince çığlık atmak isterken dünyaya,boğazımda kilitlenen pişmanlıklar,hayatın ' suçlusu sensin ' repliğini kazıyor ses tellerime.Yangından kaçar gibi koşuyorum bu kez.Kulağımda sanki dünyanın en kanlı ve en uzun savaşı devam etmekte.Yaklaşık yarım saat önce tırnaklarımın deldiği avuçlarım bu kez sanki sesler dışarıdan geliyormuş gibi kulaklarımı tıkamaya çalışıyor.Dilimde yarım yarım nağmeler.
Bitsin bu savaş,dursun dünya.
Tam doğrulup o feci yükü üzerimden atacakken,göz bebeklerim patlıyor.Kabusum bitiyor.Sadece uykuda bitiyor ama,gerçek hayatta şaha kalkmış atın azmiyle işkencesine devam etmekte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder